Reisverslag 17 05 2004
Vaste grond onder de voeten


Lieve allemaal,

Hier op de Pacific gaat alles goed. We genieten dagelijks van het uitzicht. Het water is super helder. Als je achter op het zwemplateau zit voor de dagelijkse emmerdouche kan je het roer helemaal zien.
De boot zit vol met aangroei. alle boten hebben er last van. Rob noemt het 'een kruidentuintje'. De waarheid is dat elke centimeter van de boot vol met een soort poliepjes zit die met de dag groter worden. De enige manier om ze van de boot te krijgen is met een spatel. De boot wordt aardig afgeremd door de aangroei en samen met weinig wind maken we niet veel mijlen op een dag.
We balen dat de halfwinder nu niet gebruikt kan worden. Maar misschien kunnen we van Vagebond een halfwinder overnemen. Zij hebben er 1 aan boord die voor hun boot te klein is. Dat wordt dus passen op Hiva Oa. anders proberen we het zeil daar te laten maken of in Tahiti.
De zeilen hebben aardig te lijden van deze tocht en we zullen ze in Hiva Oa proberen te verstevigen.
Elke dag kijken we vol spanning naar de windverwachting. Het zal niet veel zijn de komende dagen maar we komen nog vooruit. Het leven aan boord is wel erg comfortabel. Alles blijft op zijn plek en we eten nog elke dag van de sinaasappels uit Isabella.

liefs wido en marleen
pos 17.30 utc
7/5 8gr 29.87z en 125gr 30.12w
8/5 8gr 56.46z en 126gr 55.06w


Lieve allemaal,

Nog 2 nachtjes slapen/varen en dan zijn we op Hiva Oa. Onder een lekker muziekje van Acda en de Munnick zeilen we op dit moment met een gereefd grootzeil. Het is nog 180 mijl varen en we willen niet vrijdag avond/nacht aankomen en doen het nu wat rustiger aan. De laatste paar dagen hebben we iets meer wind gekregen. Mary Elisa gaat vrijdag aankomen en verlangen nu al naar een lekker biertje. Gert van Vagebond gesproken en die is na 18 dagen deze week ook aangekomen. Even een tussenstop gemaakt op een ander eiland en nu voor anker in Hiva Oa.
We beginnen te verlangen naar wat lichaamsbeweging op het land. De spieren worden slap en je hoort van iedereen dat de spieren zeer doen.
De tocht is voor ons erg mooi geweest. De oneindigheid van het water is zo bijzonder. We hebben nu nog niet het idee dat we dichtbij land komen. Wel zien we weer de prachtige tropic birds. Dat zijn een soort kleine meeuwen met een prachtige lange staart.
De laatste dagen eigenlijk niet gevist maar lekker culinair bezig geweest met de bootvoorraad. De laatste sinaasappels zijn vanmorgen beland in een heerlijk glaasje vers geperste jus. Heerlijk en vol vitamientjes.
Bekenden uit Panama en Curacao, Kiwitt, Globitou en Sol vesta zijn ook begonnen aan de overtocht. Colin van Sol vesta is solo zeiler en wido was met hem door het panama kanaal gevaren. Nu zag Colin erg tegen de overtocht op en via Gunters net gehoord dat hij nu een puppy aan boord heeft voor de gezelligheid. De afstand is te groot om op dit moment goed radiocontact te krijgen met elkaar. Maar via Gunters net blijven we op de hoogte. We zien elkaar hopelijk binnenkort weer.

Gisteren de klok 1,5 uur achteruit gezet. Dit is de eerste keer dat we de klok moeten verzetten met een half uur. Normaal is het per uur. Maar bij de marquesas hebben ze de uitzondering van het halve uur. Is weer even wennen maar de datumgrens overgaan zal nog gekker zijn. Dat gebeurt in de buurt van Fiji.

liefs wido en marleen
pos 17.30 utc
9/5  8gr 37.84z en 128gr 16.55w
10/5 8gr 59.26z en 129gr 49.13w
11/5 9gr 17.40z en 131gr 35.09w
12/5 9gr 27.97z en 133gr 26.66w
13/5 9gr 43.04z en 135gr 20.69w


Lieve allemaal,

Het is gelukt. We hebben 2963 zeemijlen gevaren en zijn aangekomen op Hiva Oa in de Marquesas. Zaterdagochtend om 10:00 uur ging het anker uit en is deze oversteek na 25 dagen en 2 uur beeindigd. Een lange overtocht, als gevolg van weinig wind, maar wel een redelijk comfortabele tocht. Weinig golven en dus ook niet al te veel gehobbel en geslinger. Maar door gebrekkige wind wel een beproeving voor het geduld. Het heeft nu allemaal een paar dagen langer geduurd maar in ieder geval zijn we goed aangekomen op het paradijselijke Hiva Oa. Paradijselijk kun je het hier absoluut noemen. De baai waarin wij voor anker liggen is omringd door hoge, steile bergen vol weelderige begroeiing. Na zoveel dagen alleen maar blauw ziet het ons nu groen voor ogen. In de baai zijn we warm ontvangen door Rob en Jacqueline met een verse baquette van Gert. Een perfecte ontvangst.

We hebben mazzel want de laatste week waren hier geen baquettes te krijgen en ook geen diesel. De diesel en het meel waren namelijk op. Kun je voorstellen dat je in nederland naar de bakker gaat en te horen krijgt; "sorry, vandaag geen brood. Het meel is op" of bij het pompstation een bord "vandaag geen diesel". Volgens mij zou heel nederland op z'n kop staan. Een aantal uren voor ons is het bevoorradingsschip gearriveerd en is er nu weer meel en diesel te krijgen. Waarschijnlijk was er nog wel meer op want de supermarkten waren vanmiddag open met de schappen weer vol met de nieuwe aanvoer. Normaal zijn de winkels zaterdagmiddag dicht.

Wij blijven hier een paar dagen hangen. Genieten van de prachtige omgeving en opnieuw vaste grond onder de voetjes.

Groetjes,
Marleen en Wido